بازی درمانی روشی برای سلامت روان که توسط متخصصان کاردرمانگر و بهداشت روان انجام می شود.
بازی درمانی رویکردی ساختاریافته و مبتنی بر نظری برای درمان است که بر فرآیندهای ارتباطی و یادگیری عادی کودکان بنا شده است. قدرت های درمانی ذاتی بازی به طرق مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. درمانگران به طور استراتژیک از بازی درمانی برای کمک به کودکان برای بیان آنچه که آنها را آزار می دهد استفاده می کنند، زمانی که آنها زبان کلامی برای بیان افکار و احساسات خود ندارند.
در بازی درمانی، اسباب بازی ها مانند کلمات کودک و بازی زبان کودک است. از طریق بازی، درمانگران ممکن است به کودکان کمک کنند تا رفتارهای انطباقی بیشتری را در صورت وجود نقص در مهارت های عاطفی یا اجتماعی بیاموزند.
رابطه مثبتی که بین درمانگر و کودک در طول جلسات درمانی ایجاد می شود می تواند یک تجربه عاطفی اصلاحی لازم برای بهبودی را فراهم کند.
این روش درمانی همچنین ممکن است برای ارتقای رشد شناختی و ارائه بینش و حل تعارضات درونی یا تفکر ناکارآمد در کودک استفاده شود.
بازی درمانی با بازی معمولی تفاوت دارد زیرا درمانگر به کودکان کمک می کند تا مشکلات خود را حل و فصل کنند. این روش درمانی مبتنی بر روش طبیعی است که کودکان در مورد خود و روابط خود در دنیای اطراف خود می آموزند.
مزایای بازی درمانی
از طریق ، کودکان می آموزند که با دیگران ارتباط برقرار کنند، احساسات خود را ابراز کنند، رفتار خود را اصلاح کنند، مهارت های حل مسئله را توسعه دهند و انواع روش های ارتباط با دیگران را بیاموزند. بازی فاصله روانی ایمن را از مشکلات آنها فراهم می کند و امکان بیان افکار و احساسات متناسب با رشد آنها را فراهم می کند.
کودکان برای حل مشکلاتشان به این روش درمانی ارجاع داده می شوند. اغلب، کودکان از ابزارهای حل مسئله خود استفاده کرده‌اند، و بدرفتاری می‌کنند، ممکن است در خانه، با دوستان و مدرسه رفتار کنند.
این تکنیک درمانی به کاردرمانگران ذهنی اجازه می دهد تا بازی کودکان را ارزیابی و درک کنند. علاوه بر این، بازی برای کمک به کودکان برای کنار آمدن با احساسات دشوار و یافتن راه حل برای مشکلات استفاده می شود. با رویارویی با مشکلات در محیط بازی درمانی بالینی، کودکان راه حل های سالم تری پیدا می کنند.
این روش درمانی به کودکان این امکان را می دهد که نحوه تفکر، احساس و رفع نگرانی های خود را تغییر دهند. حتی مشکل‌سازترین مشکلات را می‌توان در بازی با آنها مواجه کرد و راه‌حل‌های پایدار را می‌توان کشف، تمرین، تسلط و تطبیق با استراتژی‌های مادام العمر کرد.
بازی درمانی به ویژه برای کودکان 3 تا 12 ساله مناسب است. نوجوانان و بزرگسالان نیز از تکنیک های بازی و فرآیندهای تفریحی بهره برده اند. برای این منظور، استفاده از بازی با بزرگسالان در زمینه سلامت روان، عاملیت و سایر زمینه های مراقبت بهداشتی در حال افزایش است.
کلمات مرتبط :